Zobacz wyjątkowe wspomnienie [ZDJĘCIA] AC 2020-05-13 17:01. Czy ten artykuł był ciekawy? Podziel się nim! Jan Paweł II zmarł po długiej chorobie 2 kwietnia 2005 roku o godz. 21.37. W Jan Paweł II w czasie swego pontyfikatu w ramach podróży apostolskich przebył ponad półtora miliona kilometrów, odwiedził 129 krajów, czyli ponad połowę wszystkich państw świata. W tej strefie można wyruszyć w podróż do miejsc, które nawiedził Papież. W czerwcu 1983 roku jednym z miejsc, które odwiedził Jan Paweł II, był Poznań. Papież wylądował helikopterem na Łęgach Dębińskich, gdzie witały go nieprzebrane tłumy wiernych. Jan Paweł II na wzgórzu "Kaplicówka", podczas mszy świętej kanonizacyjnej Jana Sarkandera. Była to nieoficjalna, dziesięciogodzinna pielgrzymka Jana Pawła do Polski. Skoczów, 22.05.1995 Spotkanie z młodzieżą w oknie Pałacu Biskupów w Krakowie, przy ul. Franciszkańskiej 3. (PR, 22.06.1983) Przemówienie pożegnalne na Jasne Górze w Częstochowie, 21 czerwca 1983. II JAN PAWEŁ II PATRON DZIECI I MŁODZIERZY. JAN PAWEŁ II PATRON DZIECI I MŁODZIERZY. Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach. 1 listopada 1946r . został kapłanem. Na papieża został wybrany 16.10.1978 r. i przyjął imię Jana Pawła II. Zawsze miał czas dla dzieci i młodzieży. 359 views • 20 slides Jan Paweł II w Lublinie. Ostatnią wizytę złożył w Lublinie 9 czerwca 1987 roku, ale już jako papież Jan Paweł II, w ramach Trzeciej Pielgrzymki do Ojczyzny. Plan pobytu Ojca Świętego obejmował przylot na Majdanek, gdzie oddał „cześć pamięci tych wszystkich, którzy tu zginęli, również tych wszystkich, którzy przeżyli zDEhb. O świętym Janie Pawle II Wstęp „Każdy zna Jana Pawła II: jego twarz, charakterystyczny sposób poruszania się i mówienia; jego zatopienie w modlitwie i spontaniczną radość. Wiele jego słów zostało na zawsze wyryte w naszej pamięci, począwszy od żarliwego wezwania, którym przedstawił się ludziom na początku swego pontyfikatu: „Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi i nie lękajcie się Go!”, albo te słowa: „Nie żyje się, nie kocha się na próbę”. Cały pontyfikat streszcza się w takich jak te cytatach. To tak jakby chciał otworzyć drzwi Chrystusowi wszędzie i pragnął otworzyć ludziom bramy, które wiodą do prawdziwego życia, do prawdziwej miłości”. Papież emeryt Benedykt XVI Życie świętego promieniuje światłem Ewangelii, dlatego Kościół uzyskał nieoceniony dar w osobie świętego Jana Pawła II. Swoim życiem ukazał on promieniowanie ojcostwa Boga w człowieku, czy też jak to określa święty Paweł „nowość życia w Chrystusie” (por. Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Dzieciństwo „Matkę straciłem jeszcze przed Pierwszą Komunią świętą w wieku 9 lat” — Karol Wojtyła Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, w Polsce, był najmłodszy z trójki dzieci. Choć urodził się w kochającej rodzinie, już we wczesnych latach doznał cierpienia i straty. Jego starsza siostra Olga zmarła w niemowlęctwie, a zanim Karol skończył 12 lat, jego matka Emilia umarła na skutek niewydolności nerek a starszy brat Edmund zmarł zarażając się szkarlatyną od chorych, którymi się z poświęceniem zajmował. Karol, znany dla przyjaciół jako Lolek, wzrastał pod kochającym okiem swego ojca i był żywym młodzieńcem uprawiającym sporty, dobrze uczącym się i wykazującym zdolności aktorskie. Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Młodzieniec „Zasadniczą rolę odegrały tu słowa mojego ojca, gdyż one kazały mi być prawdziwym czcicielem Boga”. – Karol Wojtyła „Po jej śmierci, a potem po śmierci mojego starszego brata, zostaliśmy we dwójkę z ojcem, człowiekiem głęboko religijnym. Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym…przykład mojego ojca był jakimś pierwszym domowym seminarium”. - Karol Wojtyła Młody Karol w 1938 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie studiował język polski, literaturę, teatr i poezję. Występował również w lokalnych przedstawieniach teatralnych, był jednym z założycieli Teatru Rapsodycznego w Krakowie. To w tym czasie spotkał swego duchowego mentora Jana Tyranowskiego i po raz pierwszy poznał karmelitański mistycyzm czytając dzieła św. Jana od Krzyża. To spotkanie miało wielki wpływ na jego życie, kierując go na drogę, która doprowadziła go do kapłaństwa. Niemniej jego studia zostały przerwane, gdy hitlerowskie Niemcy napadły na Polskę we wrześniu 1939 roku. Aby móc pozostać w kraju, Karol był zmuszony do pracy w kamieniołomie, a także do pracy na nocnej zmianie w zakładach chemicznych Solvayu. W tym czasie, Karol przeżył stratę swojego ojca, który zmarł na atak serca 18 lutego 1941 roku. Później w 1944 został potrącony przez niemiecką ciężarówkę i tylko cudem przeżył. W czasie tych wszystkich przeżyć, dojrzewało jego powołanie i kształtowała się jego kapłańska tożsamość. Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Ksiądz / Biskup „Jako młody ksiądz nauczyłem się miłować ludzką miłość… jeżeli miłuje się ludzką miłość, to wtedy rodzi się także żywa potrzeba zaangażowania wszystkich sił na rzecz ‘pięknej miłości’, bo miłość jest piękna”. – Papież Jan Paweł II Karol wstąpił do tajnego seminarium prowadzonego przez kardynała Sapiehę i w Święto Wszystkich Świętych przyjął z jego rąk święcenia kapłańskie w 1946 roku. Następnie wyjechał do Rzymu na studia doktoranckie. Po powrocie do Polski został wikarym w parafii w Niegowici, gdzie rozpoczął swą duszpasterską pracę z młodzieżą. Po około pięciu latach prowadzenia wykładów na Uniwersytecie Jagiellońskim i objęciu katedry etyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, 28 lipca 1958 roku ksiądz Wojtyła otrzymał święcenia biskupie i został mianowany pomocniczym biskupem w Krakowie – najmłodszym biskupem w historii Polski. Jednymi z pierwszych, którzy usłyszeli o jego mianowaniu byli młodzi ludzie z którymi jeździł na wycieczki. Zawsze troszczący się o człowieka, biskup Wojtyła zachęcał do duchowego i kulturowego oporu przeciwko komunistycznej okupacji Polski, dając swoim rodakom nadzieję w obliczu ciężkich prześladowań. Ksiądz biskup Wojtyła brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II który rozpoczął się w 1962 roku, i miał wpływ na opracowanie ostatecznych dokumentów Soboru. Jego wnikliwość i zdolności miały również kluczowe znaczenie w opracowaniu encykliki Humanae Vitae, która została promulgowana przez papieża Pawła VI w 1968. Niedługo później został podniesiony do godności kardynalskiej. Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Wczesny pontyfikat „Nie bójcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi…Chrystus wie ‘co jest w człowieku’ Tylko On to wie”. – Papież Jan Paweł II w swoim inauguracyjnym przemówieniu na placu św. Piotra 22 października, 1978. Kardynał Wojtyła został wybrany na papieża 16 października, 1978 roku i przybrał imię Jan Paweł II. Był 263 następcą Piotra, a jego pontyfikat, jeden z najdłuższych w historii Kościoła, trwał prawie 27 lat. Zachował swoją biskupią dewizę zaczerpniętą z pism św. Ludwika de Montfort „Totus Tuus” - cały Twój. Z czasem stanie się coraz bardziej widoczne dla całego świata, że ten pontyfikat był wcieleniem w życie tej dewizy i bezpośrednią odpowiedzią na Bożą Miłość, która objawiała się miłością do człowieka. Bezzwłocznie po wyborze, Jan Paweł II w duchu misyjnym rozpoczął swe duszpasterskie podróże po całym świecie. Odbył 104 podróże apostolskie do 129 różnych krajów „aż po krańce ziemi” (Dz. 13:47) począwszy od Zachodu, Meksyku i Stanów Zjednoczonych, aby głosić Ewangelię. Miłość do młodych ludzi skłoniła go do ustanowienia Światowych Dni Młodzieży, które były obchodzone 19 razy podczas jego pontyfikatu, a które przyciągały miliony młodych ludzi z całego świata. Troska papieża o małżeństwo i rodzinę znalazła widoczny wyraz w ustanowieniu Światowego Spotkania Rodzin, w katechezach środowych na temat ludzkiej miłości i założeniu Papieskiego Instytutu Studiów nad Małżeństwem i Rodziną im. Jana Pawła II. Obecność Papieża na arenie międzynarodowej przyczyniła się do stopniowego i pokojowego obalenia komunizmu w krajach Europy Wschodniej, zapobiegła wojnie między Chile i Argentyną oraz rozpoczęła proces przywracania pokoju i zmniejszania podziałów pomiędzy głównymi religiami świata. Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Zamach „We wszystkim co się wydarzyło tego dnia, czułem szczególną matczyną opiekę Maryi, która okazała się silniejsza niż śmiercionośna kula”. – Papież Jan Paweł II 13 maja, 1981 roku papież Jan Paweł II był ofiarą zamachu na Placu św. Piotra. Szokując świat, dał świadectwo wyjątkowej miłości i przebaczenia, gdy osobiście odwiedził zamachowca, Ali Agce w więzieniu Rebibbia w 1983 roku. Po dojściu do zdrowia, papież Jan Paweł II kontynuował swą działalność apostolską, spotykając się z ponad 17 600 000 pielgrzymów podczas audiencji środowych i niezliczonymi milionami wiernych w czasie swoich wizyt apostolskich na całym świecie. Spotykał się z licznymi przywódcami rządów podczas 38 oficjalnych wizyt i 738 audiencji i spotkań z głowami państw, w tym dwóch przełomowych wystąpień w siedzibie Narodów Zjednoczonych, oraz 246 audiencji z premierami. Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Dziedzictwo „Odpowiedzią na ten lęk, który kładzie się cieniem na ludzkiej egzystencji u końca XX w., jest wspólny trud budowania cywilizacji miłości…Dzięki tym darom i z pomocą łaski Bożej możemy zbudować w nadchodzącym stuleciu i dla dobra przyszłego tysiąclecia cywilizację godną człowieka, prawdziwą kulturę wolności. Możemy i musimy tego dokonać!” - Papież Jan Paweł II przemówienie w ONZ Spuścizna nauczania jaką pozostawił Jan Paweł II jest jedną z najbogatszych w historii Kościoła. Niestrudzenie strzegł depozytu wiary i tradycji Kościoła przed błędami, krzewiąc prawidłowe nauczanie w dziedzinie teologii, moralności i duchowości. Święty Jan Paweł II był również autorem licznych publikacji, wiele napisanych przez niego dokumentów stanowi prawdziwym skarb dla Kościoła. Jego pisma obejmują 14 encyklik, 15 adhortacji apostolskich, 11 konstytucji apostolskich, 11 listów apostolskich, ponadto wiele katechez wygłoszonych podczas audiencji generalnych, przemówień i homilii wygłoszonych podczas podróży apostolskich. Papież Jan Paweł II podkreślając powszechne wezwanie do świętości beatyfikował 1 338 osób i kanonizował 482 świętych, więcej niż wszyscy poprzedni papieże łącznie w ciągu ostatnich 500 lat. Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Wielki Jubileusz „Całe życie chrześcijańskie jest jakby wielkim pielgrzymowaniem do domu Ojca, którego bezwarunkową miłość do każdego człowieka, a zwłaszcza do ‘syna marnotrawnego’ odkrywamy na nowo każdego dnia… Jubileusz … jest dla każdego wezwaniem do podjęcia.. drogi nawrócenia”. – papież Jan Paweł II Przez cały swój pontyfikat papież Jan Paweł II prowadził i przygotowywał Kościół do obchodów Wielkiego Jubileuszu, świętowania miłosierdzia Bożego i przebaczenia grzechów, które rozpoczęły się otwarciem Drzwi Świętych Bazyliki św. Piotra. W 2000 Roku Jubileuszowym osiem milionów pielgrzymów przybyło do Rzymu, by się modlić w tym czasie, gdy Kościół i cała ludzkość wchodzi w trzecie tysiąclecie od narodzin Odkupiciela. W tym czasie papież Jan Paweł II modlił się i prosił o przebaczenie Boga, prosił też o przebaczenie tych, których zraniły grzechy chrześcijan popełnione w czasie minionych dwóch tysięcy lat. Jan Paweł II skutecznie zachęcał do dialogu z Żydami i zainaugurował proces uzdrawiania stosunków pomiędzy Żydami, muzułmanami i przedstawicielami innych religii. Nie raz zapraszał przedstawicieli tych grup do uczestnictwa w organizowanych na całym świecie spotkaniach modlitwy o pokój. Rok Odkupienia, Rok Maryjny i Rok Eucharystii ogłoszone z inicjatywy Jana Pawła II, były wyrazem jego troski o duchową odnowę Kościoła. Był przekonany, że Kościół otrzyma odwagę i pokrzepienie, nawet w obliczu wielkich prób, jakich doświadczyła ludzkość w ubiegłym wieku, jeżeli przylgnie do Serca Jezusa w Eucharystii. Powiedział: „…Kościół nieustannie zwraca swe spojrzenie ku swojemu Panu, obecnemu w Sakramencie Ołtarza, w którym objawia On w pełni ogrom swej miłości”. (Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, 2003). Miłość Chrystusa, „miłość aż do końca” głoszona przez św. Jana Pawła II całym swoim życiem, stawała się dla świata coraz bardziej zrozumiała, w czasie gdy zbliżał się dzień jego powrotu do domu Ojca. Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Śmierć i Beatyfikacja „Śmierć jest czymś całkowicie innym niż doświadczenie beznadziejności: jest bramą istnienia otwartą na wieczność, a dla przeżywających ją w Chrystusie uczestnictwem w Jego tajemnicy śmierci i zmartwychwstania”. – Papież Jan Paweł II Ojciec Święty cierpiący wyniszczające skutki choroby Parkinsona, ran odniesionych w zamachu na jego życie, licznych operacji i utraty głosu, w ostatnich dniach swego życia wyrażał tajemnicę ukrzyżowanego Pana. Podczas gdy setki tysięcy młodych ludzi pod oknem papieskiego apartamentu, czuwało z zapalonymi świecami podczas agonii papieża, Jan Paweł II wyszeptał w odpowiedzi: „Szukałem was i przyszliście do mnie. Dziękuję wam”. Papież Jan Paweł II zmarł podczas nieszporów w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego, 2 kwietnia, 2005 roku o godz. 21:37, zaraz potem gdy wyszeptał ostatnie słyszalne słowa „ pozwólcie mi odejść do domu Ojca”. Ponad trzy miliony pielgrzymów przybyło do Rzymu, by złożyć hołd papieżowi, niektórzy z nich stali w kolejce ponad 24 godziny, aby pomodlić się dziękując za ich ukochanego Ojca Świętego. 28 kwietnia 2005 roku papież Benedykt XVI ogłosił, że tradycyjny pięcioletni okres oczekiwania na wszczęcie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego zostaje uchylony w przypadku Jana Pawła II. 1 maja 2011 roku papież Benedykt XVI dokonał beatyfikacji papieża Jana Pawła II, a 27 kwietnia 2014 roku papież Franciszek ogłosił go świętym razem z Janem XXIII. „Możemy być pewni, że nasz ukochany Papież stoi teraz w oknie domu Ojca, patrzy na nas i nam błogosławi”. - Papież Benedykt XVI, Msza Pogrzebowa Papieża Jana Pawła II, 8 kwietnia, 2005. MagazynWędrujemy śladami św. Jana Pawła II po Podkarpaciu 16 października 1978 roku na Stolicę Piotrową wybrany został pierwszy od 455 lat papież nie Włoch (wcześniej był to pochodzący z Niderlandów papież Hadrian VI) Polak Karol Wojtyła. Spowodowało to popłoch w elitach ówczesnej władzy w Watykanie.... Magazyn„To było radosne zaskoczenie”. Czterdzieści dwa lata temu Polak został papieżem „Karol Wojtyła głową Kościoła rzymskokatolickiego. Nowy papież przyjął imię Jana Pawła II” - donosił Kurier Lubelski z 17 października 1978 r. Dzień wcześniej wyboru dokonali kardynałowie zgromadzeni w Watykanie. Tak rozpoczął się 27-letni... MagazynPilnujcie mi tych szlaków! W góry śladami Karola Wojtyły Jan Paweł II kochał górskie wędrówki, a Podhale, Beskidy, Gorce były dla niego najbliższym zapleczem. Planując tegoroczne wakacje warto przejść szlakami, po jakich chodził nasz Ojciec Święty. MagazynWiara i Kościół: Rodzice Jana Pawła II mogą trafić na ołtarze Sto lat temu - 18 maja 1920 urodził się w Wadowicach Karol Wojtyła. 7 maja 2020 roku w tym samym mieście rozpoczął się proces beatyfikacyjny jego rodziców Emilii z Kaczorowskich i Karola seniora. MagazynPogrzeb Jana Pawła II. Najbardziej tłumny i najbardziej radosny pogrzeb w naszych czasach Piętnaście lat temu - 8 kwietnia 2005 roku w Rzymie odbył się pogrzeb papieża Jana Pawła II. Szacuje się, że z tej okazji do Wiecznego Miasta przyjechały 4 mln ludzi. Magazyn102. rocznica urodzin św. Jana Pawła II. Dzieciństwo i młodość Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Miał starszego o 14 lat brata Edmunda, a jego siostra Olga zmarła tuż po urodzeniu. Karol został ochrzczony 20 czerwca... Magazyn15. Rocznica śmierci Jana Pawła II. Jakim go pamiętamy? [ZDJĘCIA] 2 kwietnia mija 15. rocznica śmierci wybitnego Wadowiczanina, Świętego Jana Pawła II. Tego dnia w 2005 roku o godzinie papież „powrócił do domu Ojca”. Jakim go pamiętamy? Prezentujemy galerię najciekawszych zdjęć związanych z Janem Pawłem... Magazyn40 lat temu papież zdjął z Polaków strach Ósmego, dziewiątego i dziesiątego czerwca 1979 roku dobiegała końca pierwsza pielgrzymka polskiego papieża do ojczyzny. Za mniej niż 500 dni w gdańskiej stoczni podpisano porozumienia sierpniowe. Wybuchła „Solidarność”. MagazynRelikwie Jana Pawła II trafiły do kościoła w Zagorzycach Wprowadzenie relikwii Jana Pawła II do kościoła parafialnego w Zagorzycach Dolnych. MagazynZ naszej wadowickiej klasy zostałem już tylko ja Eugeniusz Mróz jest ostatnim żyjącym kolegą szkolnym polskiego papieża. Byli nie tylko przyjaciółmi ze szkolnej ławki, ale i sąsiadami w wadowickiej kamienicy Chaima Bałamutha. Pan Eugeniusz świętował niedawno 99. urodziny. MagazynJan Paweł II i Franciszek mają wspólną cechę: obaj to entuzjaści futbolu Jolanta Reisch-Klose przez wiele lat była dziennikarką Radia Opole. Jest także pisarką. W tym roku wydała książki o dwóch papieżach:„Franciszek – papież tysiąca uśmiechów” i „Dlaczego Jan Paweł lubił wtorki?”. MagazynIstniała blokada informacyjna wokół Jana Pawła II Nasz papież miał idealistyczną wiarę w wysokie morale księży i biskupów - mówi znany publicysta katolicki Janusz Poniewierski. - Trudno mu było uwierzyć, że ktoś z nich mógł być zepsuty HistoriaPapież Polak, profesor, święty, wujek. Jan Paweł II Mija 40 lat od wyboru kardynała Karola Wojtyły na Ojca Świętego. - Jan Paweł II może nadal na nas oddziaływać - przekonuje ks. prof. Alfred Wierzbicki. MagazynW polskiej polityce nie ma ducha Jana Pawła II Rozmowa z ks. prof. Tadeuszem Dolą, przewodniczącym Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk, emerytowanym profesorem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. MagazynNiezwykła figura, którą dwa razy koronował Karol Wojtyła 22 czerwca przypadła 35. rocznica rekoronacji Piety Limanowskiej, której dokonał na krakowskich Błoniach Jan Paweł II podczas drugiej pielgrzymki do Polski w 1983 r. Słynąca łaskami figura Matki Boskiej Limanowskiej jest wyjątkowa dlatego,... MagazynEugeniusz Mróz: Zdawałem maturę z Karolem Wojtyłą W maju 1938 roku w szacownym gimnazjum w Wadowicach egzamin dojrzałości zdawało 40 uczniów z roczników 1920-1921 i dwóch starszych eksternistów. W gronie maturzystów był przyszły papież Jan Paweł II oraz opolanin Eugeniusz Mróz. I to on wspomina... WiadomościRzeszów i Kolbuszowa chcą przejąć pomnik papieża z Ploërmel Najpierw pomnik Jana Pawła II z Ploërmel chciał przejąć powiat sochaczewski. Teraz takie chęci wyraził też powiat kolbuszowski i Rzeszów. MagazynSzorstka przyjaźń przyjaciół papieża: Wanda Półtawska i kard. Dziwisz Ona: kobieta wybitna, zdecydowana, wierna poglądom. Z Janem Pawłem II łączyła ją głęboka przyjaźń; miała na niego wielki wpływ. On: hierarcha, najbliższy współpracownik papieża. Czy Ona i On byli i są skonfliktowani? HistoriaDni, które zmieniły kardynała Wojtyłę w papieża Jana Pawła II 39 lat temu, jak teraz, 16 października wypadał w poniedziałek. To był ten dzień, który zmienił świat. MagazynŚwięty Jan Paweł II o uchodźcach Papież mówił, że wyrazem katolickości jest gościnność udzielana uchodźcom niezależnie od przynależności religijnej MagazynPielęgniarka, która pokazała Wojtyle, czym jest cierpienie Poznajcie Hannę Chrzanowską, krakowską pielęgniarkę, przyjaciółkę Karola Wojtyły. Rozmawiamy o niej z Pawłem Zuchniewiczem, autorem książki „Siostra naszego Boga”. Wojtyła pomógł Hannie organizować pielęgniarstwo domowe, ale i ona pomogła jemu:... HistoriaŚląska księżna, która przywędrowała do nas z Bawarii Św. Jadwiga Śląska wyprzedziła swą epokę. Była przeciwniczką kary śmierci. Zakładała nie tylko klasztory, ale i szpitale. Także wędrowne. Angażowała się w politykę. W dniu jej święta - 16 października 1978 roku - Karol Wojtyła został papieżem. Magazyn"Powiem wam, co nasz papież myślał o seksie" Magda Siemion z Instytutu Międzykulturowego Dialogu Jana Pawła II napisała książkę o kontrowersyjnym tytule „Teologia ciała. Seks według Jana Pawła II cię wyzwoli”. My, katolicy, nie wyrośliśmy z kapusty ani nie przyniósł nas bocian - mówi. - Od... WiadomościSam siebie pytam, czy sprostam zadaniu? Sierpień 2005 roku. Kraków, przy dźwiękach dzwonu Zygmunta, wita nowego metropolitę. Arcybiskup Stanisław Dziwisz pod Wawel przyjechał z Watykanu zaledwie kilka tygodni wcześniej. Podobno - dość niechętnie. Miał liczyć na to, że po śmierci Jana... Traumatyczne rodzinne doświadczenia ukształtowały Karola Wojtyłę i miały ogromny wpływ na jego późniejsze wybory życiowe. Nim jednak przyszedł na świat 18 maja 1920 r., jego rodzice przeżyli dramat utraty dziecka: ich córeczka Olga Maria przeżyła zaledwie jeden dzień – urodziła się i zmarła 7 lipca 1916 r. Kiedy więc jesienią 1919 r. Emilia ponownie zaszła w ciążę, rodzina musiała podjąć trudną decyzję. Zwłaszcza że wychowywali wówczas nastoletniego Edmunda, a 35-letnia Emilia była słabego zdrowia. Wojtyłowie wspólnie zdecydowali, że podejmą jednak to ryzyko i dadzą szansę dziecku, którego spodziewała się Emilia. Taki obrót spraw nie był przypadkowy – Wojtyłowie wyróżniali się pobożnością i ufnością wobec boskiego planu. Rodzice przyszłego papieża Karol Wojtyła – senior – urodził się 18 lipca 1879 r. w Lipniku-Białej, w rodzinie Macieja i Anny. Ukończył szkołę podstawową i trzy klasy gimnazjalne. Od 1900 r. służył w wojsku austriackim, w Wadowicach, Lwowie i Krakowie. Nie zachowały się żadne zapiski ani rodzinne opowieści, jak i kiedy dokładnie poznał swą przyszłą żonę Emilię Annę Kaczorowską, która przyszła na świat 26 marca 1884 r. w Krakowie (nie zaś w Białej, jak często błędnie się podaje) jako piąte dziecko w rodzinie Marii i Feliksa, z zawodu rymarza. Emilia miała ośmioro rodzeństwa i zapewne dlatego zdołała ukończyć jedynie przyklasztorną szkołę Sióstr Miłości Bożej. Karol Wojtyła był od niej pięć lat starszy i na pewno żołnierski mundur dodawał mu powagi i splendoru. Nie dziwi więc, że 21-letnia krakowianka zdecydowała się na poślubienie Wojtyły, który jako zawodowy wojskowy mógł zapewnić rodzinie podstawowe utrzymanie. Mimo że większość źródeł podaje jako datę ślubu rok 1904, to Milena Kindziuk, autorka książki „Matka papieża" (Znak 2013), dotarła do wypisu z zaginionej księgi małżeństw, wykonanego w krakowskim ośrodku duszpasterskim ordynariatu polowego, w którym jako rok zawarcia małżeństwa widnieje 1906. Oto tłumaczenie treści z niemieckiego: „Karol Wojtyła, podoficer rachunkowy, syn krawca Macieja Wojtyły i Anny z domu Przeczek, urodzony w miejscowości Lipnik-Biała w Galicji oraz Emilia, córka Feliksa Kaczorowskiego i Marii z domu Szolz, zawarli związek małżeński 10 lutego 1906 r. w kościele św. Piotra w Krakowie w Galicji; związek pobłogosławił kapelan wojskowy Kazimierz Plachedko". Wątpliwości co do daty ślubu (choć tę właśnie datę podał także sam Wojtyła senior w swej wojskowej karcie ewidencyjnej zachowanej w wiedeńskim Kriegsarchiv) są o tyle istotne, że 27 sierpnia 1906 r. Wojtyłom urodził się pierwszy syn Edmund Antoni. Nawet autorka przywoływanej wyżej książki nie zatrzymała się dłużej nad tą kwestią. Nie wiadomo więc, czy Edmund był wcześniakiem, czy Emilia zawierała związek małżeński, będąc już w stanie błogosławionym. Jakkolwiek było, początkowo małżeństwo parę razy zmieniało miejsce zamieszkania, by na dłużej osiąść w wynajętym mieszkanku we wsi Krowodrza pod Krakowem (w dawnej stolicy Polski aż do 20 czerwca 1913 r. stacjonował 56. Pułk Piechoty, w którego adiutanturze pracował podoficer rachunkowy Karol Wojtyła). Tam właśnie urodził się Edmund: „Chłopczyk był kruchy i delikatny. Podobny raczej do ojca niż do matki" (Milena Kindziuk, „Matka papieża"). Od 1 lipca 1913 r. senior rodu podjął pracę w Wojskowej Komisji Uzupełnień w Wadowicach, rodzina przeniosła się więc do tego miasta, tam też od września Edmund rozpoczął naukę w drugiej klasie szkoły powszechnej (pierwszą ukończył w Krakowie). Przez pierwsze lata pobytu w Wadowicach Wojtyłowie mieszkali przy ul. Lwowskiej 257, gdzie mieli do dyspozycji zaledwie jeden pokój. Żyli skromnie i pobożnie, byli praktykującymi katolikami. Po wybuchu I wojny światowej, w listopadzie 1914 r., batalion uzupełniający pułku wadowickiego został ewakuowany na Morawy. Karol Wojtyła wraz z rodziną przez rok mieszkał w Hranicach, gdzie ich syn Edmund mógł kontynuować naukę. W sierpniu 1915 r. Wojtyłowie powrócili do Wadowic. Tam też Emilia ponownie zaszła w ciążę. Niestety – jak już wspominałam – Olga Maria przeżyła niespełna jeden dzień. 7 lipca 1916 r. położył się cieniem na szczęściu rodzinnym Wojtyłów. Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości Karol Wojtyła w stopniu porucznika został przyjęty do wojska polskiego i służył w nim do przejścia na emeryturę (ok. 1927 r.). Syn Edmund został posłany do wojskowego gimnazjum w Enns w Górnej Austrii (z dala od działań wojennych; co ważne, nauka w tym gimnazjum odbywała się na koszt państwa). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Edmund kontynuował naukę w wadowickim gimnazjum. Wtedy też rodzina postanowiła zmienić mieszkanie. Wynajęli dom przy ul. Kościelnej 7 (wówczas był to adres Rynek 2), nie przypuszczając zapewne, że stanie się on już wkrótce miejscem narodzin przyszłego papieża, a po kilkudziesięciu latach – siedzibą muzeum: Domu Rodzinnego Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach. Trudne dzieciństwo Lolka Jesienią 1919 r. Emilia Wojtyła dowiedziała się od miejscowego ginekologa Jana Moskały, że jest w ciąży. Usłyszała też, że powinna poddać się aborcji, ponieważ porodu najprawdopodobniej nie przeżyje ani ona, ani dziecko. Miała jednak ogromne wsparcie w swym mężu, który poprosił lekarza wojskowego Samuela Tauba o prowadzenie zagrożonej ciąży żony. Taub zgodził się i dopilnował, by dziecko przyszło na świat w terminie, nie zaś jako wcześniak. 18 maja 1920 r. w Wadowicach było wyjątkowo gorąco jak na tę porę roku. Temperatura dochodziła do 30 st. Celsjusza. Emilia z pomocą akuszerki rodziła przy otwartych oknach ich mieszkania. Milena Kindziuk tak opisała tę chwilę: „Gdy zbliżała się siedemnasta, rozległo się bicie kościelnego dzwonu, a potem śpiew Litanii loretańskiej ku czci Najświętszej Maryi Panny. Mieszkańcy Wadowic, jak zawsze w maju o tej porze, uczestniczyli w nabożeństwie majowym. Zbieg okoliczności? Zapowiedź cudu? Bo w tym właśnie momencie dziecko Emilii przychodziło na świat. Rodziła je, wsłuchując się w śpiew litanii ku czci Matki Bożej. Jakby Ktoś w górze w tym porodzie pomagał. Urodził się cudowny chłopczyk. A właściwie chłopak. Był bowiem wyjątkowo duży, silny, zdrowy. I głośno płakał, jakby chciał przekrzyczeć ludzi śpiewających litanię w pobliskim kościele". Syn był uderzająco podobny do matki, te same rysy i oczy. Chłopiec otrzymał pierwsze imię po swym ojcu, drugie zaś – Józef – mogło odnosić się zarówno do cesarza Franciszka Józefa, jak i marszałka Józefa Piłsudskiego. Miesiąc po narodzinach, 20 czerwca 1920 r., przyszły papież został ochrzczony przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego, w kościele znajdującym się przy wadowickim Rynku Głównym. Jego ojcem chrzestnym został Józef Kuczmierczyk, na matkę chrzestną zaś poproszono Marię Wiadrowską. Rodzice Karola Józefa Wojtyły wiedli skromne życie. Ojciec, porucznik, był urzędnikiem administracji wojskowej. Matka, kobieta o słabym zdrowiu, wzięła na siebie trud prowadzenia domu; dorabiała także jako szwaczka. W domu Wojtyłów panowała religijna atmosfera, a oni sami cieszyli się szacunkiem wśród mieszkańców Wadowic ? z pewnością należeli do elity tego miasta, choć żyli bardzo skromnie. Wojtyłów nie było stać na wynajęcie opiekunki do dziecka, dlatego pani Emilia sama zajmowała się ukochanym Lolusiem – jak go pieszczotliwie nazywała. Mimo słabego zdrowia codziennie dźwigała wodę ze studni, a przecież te ciężkie wiadra musiała wnosić na pierwsze piętro kamienicy. Sąsiadki zapamiętały jednak, że była bardzo troskliwą matką. Jedna z sąsiadek, Helena Szczepańska, opowiadała po latach, że pani Emilia często ją prosiła, by „przypilnowała Lolusia, bo ona musi dopilnować obiadu albo wyjść po sprawunki". W wakacje 1920 r. przy niemowlęciu bardzo pomagał matce 14-letni wówczas Edmund. Jak czytamy u Marty Burghardt w jej książce „Wadowickie korzenie Karola Wojtyły", „przy znoszeniu wózka po tych stromych krętych schodach pomagał (...) Edmund. Do tego jeszcze matka ciągle go posyłała po pieluszki, po ubranka. Biedny Mundek biegał wciąż na górę, nieraz było mi go nawet żal! Ja wtedy myślałam – cóż z tego dzidziusia wyrośnie! Skaczą koło niego jak koło królewicza" – wspominała Helena Szczepańska, która przywołała jeszcze jedno symboliczne zdarzenie. Pewnego dnia spotkała Emilię Wojtyłową, a ta – nachyliwszy się do synka w wózku – miała powiedzieć: „To dziecko będzie kimś wielkim". Emilia w ogóle miała wysokie oczekiwania wobec swych synów. Nie pragnęła dla nich kariery w wojsku ani tym bardziej nie myślała, by zdobyli zwykły zawód szewca, krawca czy rymarza. Pragnęła, by jeden z jej synów został lekarzem, drugi zaś księdzem. Chyba wówczas nie przypuszczała, jak bardzo spełnią się jej marzenia. W kolejnych latach Wojtyłowie nadal wiedli skromne życie, ich starszy syn kontynuował naukę w wadowickiej szkole, a gdy zdrowie uniemożliwiło Emilii całodzienną opiekę nad małym Karolem, posłała chłopca do przedszkola prowadzonego przez siostry nazaretanki. „Przedszkole, zwane wtedy ochronką, mieściło się niedaleko domu, dokładnie naprzeciwko koszar, przy Lwowskiej. W tym samym miejscu zresztą istnieje do dziś. Ojciec mógł więc zaprowadzać tam syna w drodze do pracy. Po obiedzie matka go odbierała" (Milena Kindziuk, Mimo słabego zdrowia Emilia dbała o rodzinę i dom, o to, by było w nim czysto i nabożnie. Na ścianach – obok portretu seniora rodu w żołnierskim mundurze – wisiały święte obrazy. To ona uczyła synów pierwszych modlitw i czytywała im Pismo Święte. A w zamocowanym tuż przy wejściu naczyniu zawsze stała woda święcona, by każdy wchodzący mógł uczynić znak krzyża. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ W 1924 r. starszy z synów zdał maturę – celująco! Zgodnie z wcześniejszymi oczekiwaniami matki Edmund wybrał studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Opłacenie mieszkania w Krakowie było sporym wysiłkiem dla skromnie żyjącej rodziny. Ale perspektywa kariery lekarskiej Edmunda rekompensowała wszelkie wyrzeczenia. Dwa lata później, jesienią 1926 r., ukochany Loluś został uczniem męskiej siedmioklasowej Szkoły Powszechnej w Wadowicach. Lecz naukę rozpoczął z dwutygodniowym opóźnieniem: w tym czasie w Wadowicach panowała epidemia szkarlatyny i matka – z obawy o zdrowie i życie syna – nie posyłała Karola do szkoły. Tym razem szkarlatyna ominęła rodzinę Wojtyłów. Śmierć matki i brata Nad Twoją białą mogiłą białe kwitną życia kwiaty – o, ileż lat to już było bez Ciebie – duchu skrzydlaty. Nad Twoją białą mogiłą, od lat tylu już zamkniętą, spokój krąży z dziwną siłą, z siłą, jak śmierć – niepojętą. Nad Twoją białą mogiłą cisza jasna promienieje, jakby w górę coś wznosiło, jakby krzepiło nadzieję. Nad Twoją białą mogiłą klęknąłem ze swoim smutkiem – o, jak to dawno już było – jak się dziś zdaje malutkiem. Nad Twoją białą mogiłą, o Matko – zgasłe kochanie – me usta szeptały bezsiłą: – Daj wieczne odpoczywanie. To jedyny wiersz, jaki Karol Wojtyła poświęcił matce. Napisał go w 1939 r., w dziesiątą rocznicę śmierci Emilii Wojtyłowej (wiersz zatytułowany „Emilii, matce mojej" został później włączony do tomu poezji Wojtyły „Renesansowy psałterz"). A wiosną 1929 r. nic jeszcze nie zapowiadało nadciągającej tragedii. Emilia, choć coraz słabsza, skupiała swą uwagę na przygotowaniu Lolka do majowej Pierwszej Komunii Świętej, nie mogła się też doczekać lekarskiego dyplomu Edmunda, który miał ukończyć studia medyczne w czerwcu. Ale nie było jej dane dożyć tych radosnych i doniosłych wydarzeń. Nie zdążyła nawet kupić galowego stroju dla młodszego z synów. 13 kwietnia 1929 r., kiedy Emilia umierała w domu przy ul. Kościuszki, przy jej łożu w salonie czuwał mąż. Senior rodu wysłał małego Karola do szkoły, by zaledwie dziewięcioletni syn nie patrzył, jak jego matka gaśnie. Śmierć Emilii dla nikogo nie była zaskoczeniem, a mimo to dla najbliższych okazała się niezmiernie bolesnym doświadczeniem. Sprawami pogrzebu zajął się przybyły z Krakowa Edmund, razem z ojcem napisali treść nekrologu powiadamiającego bliskich o pogrzebie, który odbył się 16 kwietnia 1929 r. Emilia Anna Wojtyłowa z domu Kaczorowska została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (a nie jak czasem mylnie jest podawane – w Wadowicach: tam jedynie została odprawiona msza w intencji zmarłej). Edmund wrócił do Krakowa, by dokończyć studia. Ojciec i dziewięcioletni Karol pozostali sami w Wadowicach. Dowodem na to, jak bardzo nie potrafili pogodzić się ze śmiercią Emilii, niech będzie fakt, że od tej pory drzwi do salonu, w którym zmarła, niemal cały czas pozostawały zamknięte. Jeśli którykolwiek z Wojtyłów w ogóle wchodził do tego pomieszczenia, to jedynie po to, by w skupieniu się modlić. Niemal zaraz po pogrzebie Karol Wojtyła senior zabrał synów do Sanktuarium Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, do którego przyszły papież często później powracał... Od tej chwili to ojciec zajął się wychowaniem Karola, dbał o jego rozwój intelektualny i fizyczny. We wrześniu 1930 r. Lolek rozpoczął naukę w I Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał problemów z nauką i już wtedy wyróżniał się wśród rówieśników szczególną pobożnością. W pierwszej klasie gimnazjum, zachęcony przez księdza Kazimierza Figielewicza, wstąpił do kółka ministranckiego. W latach gimnazjalnych objawił się także talent pisarski i aktorski Karola, który mógł się rozwijać pod czujnym okiem polonisty, Kazimierza Forysia. Wojtyła występował w szkolnych inscenizacjach „Antygony", „Balladyny" i „Ślubów panieńskich", brał też udział w konkursach recytatorskich. Młodych gimnazjalistów pasjonował także sport, szczególnie piłka nożna. Lolek grywał w nią z upodobaniem jeszcze w szkole podstawowej (dane za: 29 marca 1930 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim odbyła się promocja doktorska Edmunda, w której uczestniczyli też jego ojciec i młodszy brat. Edmund najpierw podjął pracę w szpitalu dziecięcym w Krakowie, a od 1 kwietnia 1931 r. w Powszechnym Szpitalu Miejskim w Bielsku, gdzie zmarł 4 grudnia 1932 r. po zarażeniu się szkarlatyną od pacjentki. „Nie było dane Edmundowi długo pracować w tym szpitalu. Wiem jednak, że głęboko był z nim związany, a swoją pracę wśród chorych traktował bardzo poważnie. Miałem takie odczucie, gdy odwiedzałem go w tym szpitalu i gdy o tym rozmawialiśmy. W duchu lekarskiej powinności towarzyszył cierpiącym także wtedy, gdy ówczesny stan medycyny nie dawał już możliwości skutecznej pomocy. A potem on sam doświadczył śmiertelnej choroby. Jego przedwczesne odejście zapisało się głęboko w moim sercu, ale nie tylko w moim, skoro pamięć o jego samarytańskiej postawie zachowała się aż dotąd. Po siedemdziesięciu latach od jego śmierci wciąż wspominam go z braterską miłością i polecam jego duszę miłosiernemu Bogu" (z listu do biskupa Tadeusza Rakoczego z okazji nadania szpitalowi w Bielsku-Białej imienia Edmunda Wojtyły; Watykan, 18 czerwca 2003 r.). Śmierć zaledwie 26-letniego Edmunda wstrząsnęła Lolkiem, który kochał i cenił brata. Jedynym oparciem dla dorastającego nastolatka stał się senior rodu. Po latach przyszły papież tak wspominał swego ojca w książce „Dar i Tajemnica": „Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym. Z zawodu był wojskowym, a kiedy owdowiał, stało się ono jeszcze bardziej życiem ciągłej modlitwy. Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mojego Ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym". Bez wątpienia Wojtyła senior był oparciem i wzorem dla młodego Karola. Dojrzałość w czasie wojny Jak możemy przeczytać w jednej z wielu biografii Jana Pawła II, 14 maja 1938 r. Karol Wojtyła wzorowo zdał egzamin dojrzałości. Kierując się miłością do teatru i literatury, z inspiracji Mieczysława Kotlarczyka, będącego nauczycielem w gimnazjum karmelickim, wkrótce rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (obecny Instytut Polonistyki przy ul. Gołębiej 20 – na I piętrze znajduje się tu tablica z napisem w języku polskim i łacińskim, upamiętniająca studia Karola Wojtyły – Jana Pawła II – w latach 1939–1940). Wraz z ojcem przeprowadził się wówczas do Krakowa. Decyzja o studiowaniu filologii polskiej była zaskoczeniem dla wielu osób, które w religijnym młodzieńcu widziały świetnego kandydata na księdza. Po przybyciu do Krakowa ojciec i syn zamieszkali przy ulicy Tynieckiej 10, w dwóch pokoikach w suterenie, która należała do rodziny matki Karola. Od początku pobytu w Krakowie Wojtyłę pochłonęło życie intelektualne i artystyczne. Filologia polska na Uniwersytecie Jagiellońskim przeżywała wówczas okres swojej świetności, co dostarczało młodemu studentowi wielu bodźców do rozwoju intelektualnego. Świeżo zawarte znajomości oraz szczególna atmosfera Krakowa zachęcały do tworzenia poezji. Fascynacja teatrem sprawiła, że Karol przyłączył się do Konfraterni Teatralnej prowadzonej przez Tadeusza Kudlińskiego. Pod nazwą „Studio 39" wystawiono wówczas spektakl „Kawaler księżycowy" poety Mariana Niżyńskiego, w którym wystąpił również Wojtyła. We wspólnocie Konfraterni Karol nawiązał znajomość z Juliuszem Kydryńskim, który później stał się jego bliskim przyjacielem. Kiedy 1 września 1939 r. Niemcy zaatakowały Polskę, Kraków stał się obiektem nalotów, a już 6 września wojska niemieckie wkroczyły do dawnej stolicy Polski. Wawel zajął generalny gubernator Hans Frank, katedrę zamknięto dla zwykłych odwiedzających. Szansę na kontynuację studiów przekreśliła przeprowadzona przez Niemców Sonderaktion Krakau – akcja pacyfikacyjna skierowana przeciwko środowisku polskich uczonych przeprowadzona 6 listopada 1939 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim. W jej wyniku zamknięto uniwersytet, a profesorów wywieziono do obozu Sachsenhausen. Równocześnie pogarszała się sytuacja materialna Karola i jego ojca. Karol musiał więc szukać pracy. Znalazł ją w Zakładach Chemicznych Solvay w Borku Fałęckim. Początkowo pracował w kamieniołomach w Zakrzówku, gdzie wydobywano wapień potrzebny do produkcji sody. To była ciężka praca, dawała jednak względne bezpieczeństwo, ponieważ Niemcy ze względów strategicznych uznawali zakład za potrzebny. Wiosną 1941 r. Wojtyła został pomocnikiem strzałowego Franciszka Łabusia, który ponoć nieraz radził mu, aby został księdzem... Pomimo pracy w fabryce Karol Wojtyła mógł wziąć udział w rekolekcjach organizowanych w parafii św. Stanisława Kostki na Dębnikach. Tutaj właśnie nawiązał kontakt z krawcem Janem Tyranowskim. Ten 40-letni mistyk i asceta był osobą, która w pierwszej chwili nie wzbudzała sympatii. Brak wykształcenia teologicznego nie przeszkodził jednak Tyranowskiemu w wygłaszaniu porywających kazań. Oczytany w pismach św. Jana od Krzyża i św. Teresy z Avila, swoimi zainteresowaniami wywarł niekwestionowany wpływ na młodego Wojtyłę. Wydaje się, że kontakt z Tyranowskim przyczynił się także do odnalezienia powołania przez przyszłego papieża. Na początku 1941 r. ojciec Wojtyły zachorował. Gdy 18 lutego Karol, który się nim opiekował, wrócił do domu z obiadem, zastał swego ojca martwego – siedzącego przy stole, z głową opartą na rękach, z niedopitą herbatą. Przyszły papież bardzo boleśnie odczuł śmierć ojca. Karola Wojtyłę seniora pochowano na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. A młody Karol zamieszkał u państwa Kydryńskich, którzy ofiarowali mu pomoc i wsparcie. W przezwyciężeniu smutku po stracie ojca Karolowi pomógł także Mieczysław Kotlarczyk, który wraz z żoną zamieszkał w mieszkaniu przy Tynieckiej. Pełen nowych pomysłów założył teatr, do którego przylgnęła później nazwa Teatr Rapsodyczny. Repertuar teatru obejmował „Quo vadis", „Króla-Ducha", „Beniowskiego" i „Pana Tadeusza". Z teatrem od początku istnienia związał się (wraz z innymi studentami polonistyki UJ) także Karol Wojtyła, a o jego aktorskim talencie przekonany był sam Juliusz Osterwa. Ku zaskoczeniu Mieczysława Kotlarczyka w październiku 1942 r. Wojtyła podjął decyzję o wstąpieniu do tajnego seminarium duchownego (dane za: Spełniło się więc marzenie Emilii Wojtyłowej, by jeden z jej synów został księdzem. Ale chyba nikt wówczas nie przypuszczał, że oto w czasie wojny – gdy śmierć każdego dnia zbierała swe żniwo – w krakowskim seminarium pojawił się przyszły papież, pierwszy papież Polak. Jan Paweł II Informacje ogólne Imię i nazwisko Jan Paweł II Urodzony(a) 18 maja 1920, Wadowice Zmarły 2 kwietnia 2005, Watykan Karol Wojtyła podczas wędrówki Pomnik papieża, cmentarz Rakowicki Grób rodziny Wojtyła, cmentarz Rakowicki Karol Wojtyła był zapalonym sportowcem. Lubił zwłaszcza piłkę nożną - najchętniej grywał na bramce. Nazywano go "Martyna", na cześć znanego przedwojennego piłkarza Henryka Martyny. Był sportowcem. Grał nie tylko w piłkę nożną, ale jeździł na nartach, pływał kajakiem i wędrował po górach. Znał się na sporcie, doceniał sportowców i ich wysiłek, nie raz zawodnicy przynosili mu w prezencie swoje koszulki czy trofea. Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku. W wieku 58 lat 16 października 1978 roku został wybrany na papieża, pierwszego od 400 lat, który nie był Włochem. Jan Paweł II był człowiekiem niezwykłym, przełamywał stereotypy, zmagał się z globalnymi problemami pamiętając przy tym o problemach życia codziennego ludzi w różnych miejscach świata, dbał o drobne społeczności. W swych prawie dwustu pielgrzymkach odwiedzał także te zakątki świata gdzie katolicy stanowili zaledwie promil społeczeństwa. Nawiązał dialog z innymi religiami. Każda pielgrzymka w Polsce była bardzo oczekiwana i miała swoje głębokie przesłanie. Mówił otwarcie, mówił prawdę - często niewygodną dla miejscowych władz. Kiedy po raz pierwszy przybył jako papież do Polski w 1979 roku jego wezwanie "Niech stąpi duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi" dodało otuchy milionom Polaków w komunistycznym kraju. Msze odprawiane przez Jana Pawła II miały szczególną atmosferę. Spotkania z młodzieżą, dialogi jakie potrafił nawiązywać z tłumem były niepowtarzalnym przeżyciem dla każdego uczestnika. Spotkania pod oknem Kurii Krakowskiej były owiane niezwykłą aurą, odbywał się wtedy niezwykły dialog między nim - Papieżem Polakiem, a tłumem wiernych. Można przytaczać setki wydarzeń, ogrom nauk i słów jakie głosił ten największy z wielkich. Każdy kto żył w czasie pontyfikatu Jana Pawła II zachował go w sercu inaczej, bez względu na to czy był katolikiem czy nie i bez względu na swoją narodowość. Papież zmarł 2 IV 2005 roku o godzinie W naszych sercach i pamięci pozostanie na zawsze jako najwybitniejszy Polak, Wielki Papież, a dla nas też jako Kibic Cracovii. W Watykanie pozostały podarunki jakie Jan Paweł II dostał od "Pasów": diamentowa odznaka Klubu, koszulka z numerem 1 opatrzona nazwiskiem Karol Wojtyła, szopka krakowska oraz zdjęcie drużyny z kibicami zrobione podczas treningu noworocznego. Żródło: Audiencja w Watykanie - styczeń 2005 Słowa Ojca Świętego skierowane Cracovii podczas prywatnej audiencji, Watykan, styczeń 2005: "cieszę się, że mogę gościć przedstawicieli tak znamienitego klubu sportowego, który już od stu lat wpisuje się w pejzaż naszego miasta. Wiem, że w ciągu tego wieku były lata świetności, ale też nie brakowało trudnych okresów. Miło mi słyszeć, że ostatnie lata przynoszą sukcesy. Życzę, aby było ich coraz więcej. Niech Cracovia daje świadectwo, że sport, kształtując charaktery oraz ucząc szlachetnego współzawodnictwa i solidarności w wysiłku, może być wyrazem najwyższych wartości ludzkich i społecznych. Niech Bóg Wam błogosławi!" Edmund i Karol Wojtyła Mecz chłopięcej drużyny Cracovii - 1923 r. Mały Karol Wojtyła w wieku 3 lat z bratem Edmundem (po prawej stronie na zdjęciu) byli w 1923 r. na meczu chłopięcej drużyny piłkarskiej Cracovii - zdjęcie zrobione nad rzeką Skawą w Wadowicach albo na Błoniach, na którym niektórzy rozpoznają zawodników Cracovii i Szczakowianki. Źródło: Muzeum Archidiecezjalne Kardynała Karola Wojtyły w Krakowie. Jan Paweł II jako kibic Cracovii „ Cracovia Pany! Jan Paweł II, 3 stycznia 2005 ” Karol Wojtyła po raz pierwszy zobaczył Cracovię podczas jednego z pokazowych meczów w Wadowicach. Po przeprowadzce do Krakowa w październiku 1938 już regularnie uczęszczał na mecze Pasów. Zachęcili go do tego jego przyjaciele, bracia Ciesielscy. Na meczach Cracovii bywał także będąc już księdzem. Uczęszczał zarówno na mecze piłkarskie jak i hokejowe. Z piłkarzami Cracovii jako papież spotkał się dwukrotnie na audiencjach w Rzymie. 27 marca 1996 oraz 3 stycznia 2005, za każdym razem zespół uczestniczył w audiencjach generalnych i prywatnych. Interesował się wynikami Cracovii i wspominał, że bywał na stadionie Cracovii. O losy Pasów pytał także innych Polaków podczas watykańskich audiencji. "Jak tam moja ukochana Cracovia?" dopytywał się. "Cracovia Pany!" powiedział Jan Paweł II podczas swego ostatniego spotkania z Pasiakami. Okno papieskie Msza Pojednania Marsz Pojednania Filmy "Cracovia Pany" z ust papieża (YouTube) Audiencja Cracovii w Watykanie (YouTube) Dłuższa relacja z wizyty Cracovii w Watykanie (YouTube) Linki zewnętrze Hasło "Jan Paweł II" w Wikipedii Hołd krakowskich kibiców - galeria zdjęć na Odra Wodzisław - Cracovia (odwołany mecz z 2 kwietnia) - galeria zdjęć na Zobacz też Cud pojednania - Kibice Wisły na meczu Cracovii 10 kwietnia 2005 Szalik pojednania Magazyn102. rocznica urodzin św. Jana Pawła II. Dzieciństwo i młodość Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Miał starszego o 14 lat brata Edmunda, a jego siostra Olga zmarła tuż po urodzeniu. Karol został ochrzczony 20 czerwca...

jan paweł ii dzieciństwo zdjęcia